نامی که در دامغان و خوار به پده دهند. رجوع به پده شود. و نیز آن را در این نواحی پی چوب گویند. رجوع به پی چوب شود. پده اصطلاح مردم نواحی میان سیرجان و بندرعباس است و آن نوعی از سفیدار باشد و سفیدار از تیره سالی کاسه و از جنس پوپولوس است و سه گونۀ آن در ایران موجود است. (جنگل شناسی ساعی ج 1 ص 189)
نامی که در دامغان و خوار به پَدَه دهند. رجوع به پده شود. و نیز آن را در این نواحی پی چوب گویند. رجوع به پی چوب شود. پده اصطلاح مردم نواحی میان سیرجان و بندرعباس است و آن نوعی از سفیدار باشد و سفیدار از تیره سالی کاسه و از جنس پوپولوس است و سه گونۀ آن در ایران موجود است. (جنگل شناسی ساعی ج 1 ص 189)
دهی است از دهستان هرازپی بخش مرکزی شهرستان آمل واقع در 18 هزارگزی شمال آمل و 3 هزارگزی جنوب راه شوسۀ کناره. ناحیه ایست دشت و دارای آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریائی. سکنۀ آن 19 تن است. آب آن از رود خانه هراز و چشمۀ محلی تأمین میشود. محصول آن برنج، غلات، پنبه، کنف و حبوبات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
دهی است از دهستان هرازپی بخش مرکزی شهرستان آمل واقع در 18 هزارگزی شمال آمل و 3 هزارگزی جنوب راه شوسۀ کناره. ناحیه ایست دشت و دارای آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریائی. سکنۀ آن 19 تن است. آب آن از رود خانه هراز و چشمۀ محلی تأمین میشود. محصول آن برنج، غلات، پنبه، کنف و حبوبات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)